Ondernemen = Durven
Alweer enige tijd geleden werd ik uitgenodigd op het Esdal College om voor de leerlingen van MAVO3 een presentatie te geven over ondernemerschap. Wie ben ik, wat doe ik, waarom ben ik dat gaan doen en waar ben ik tegenaan gelopen wilden ze graag weten.
Het idee was leerlingen zo kennis te laten maken met het ondernemerschap zodat ze vervolgens een ondernemersplan konden gaan schrijven voor een concurrerend bedrijf.
En daar ging het mis… ik geloof namelijk niet in concurrentie. Ik geloof er wél in dat we elkaar kunnen versterken en dat we allemaal onze eigen waarde hebben. En dat, hoe goed je ook bent, de klant uiteindelijk voor het grootste deel op gevoel kiest wie of wat het best bij hem of haar past.
Dat gevoel kan je iemand alleen laten ervaren, door jezelf te Durven zijn. Jezelf met alles wat daarbij hoort, alle kwetsbaarheid, alle angsten (want die hebben we allemaal) en alle imperfecties. Begrijp me niet verkeerd, ik bedoel daarmee niet dat je je klant moet overladen met jouw ellende. Nee, ik bedoel dat je je klant mag laten zien wie jij zelf bent.
Wie je echt bent en niet wie je denkt te moeten zijn als ondernemer.
Juist zo breng je een authentieke boodschap over die juist jou uniek maakt. En dat resoneert met je klant of niet.
Resoneert het niet?
Helemaal prima.
Dan passen jullie niet bij elkaar en is er een andere ondernemer die deze klant nog beter kan bedienen.
Nee, dat is niet erg. Dat is juist heel mooi.
Daarmee houd jij de klanten over waar je echt graag mee wilt werken.
Die voor jou kiezen om wie je bent en daarmee veel meer resultaat boeken omdat ze juist van jou echt iets aan willen nemen.
Ja je leest het goed:
Niet van die ander, maar van jou!
Zo houden we allemaal “onze” eigen klanten over en kunnen we allemaal op onze eigen, authentieke manier het beste resultaat boeken.
Hoe mooi is dat?
We helpen daarmee niet alleen onszelf aan de klanten waar we zelf het liefst mee werken, maar we helpen de klant bovendien door over onze eigen schaduw heen te kunnen stappen en datgene te doen waar de klant het meeste mee geholpen is.
En nee klopt, dat levert misschien op de korte termijn even geen inkomsten op, maar op de lange termijn betaalt zich dat dubbel en dwars terug! Zelfs als je mensen alleen maar hebt doorverwezen.
Dat wordt opgemerkt.
Dat wordt gewaardeerd en gezien, want dat gebeurt helaas niet overal.
Veel ondernemers gaan voor de korte termijn, voor de snelle winst.
Maar ik geloof dat als je echt structureel iets bij wilt dragen aan de maatschappij (en dat willen de meeste coaches, hulpverleners en therapeuten tenslotte) je vooral uit mag gaan van voldoening en werkplezier. Doen waar je gelukkig van wordt. Wat jij leuk vindt.
Als je dat doet, is dàt wat je uitstraalt en is dàt wat je terugkrijgt.
En uiteraard, ik heb dat ook moeten leren: ik heb me het eerste jaar ook verloren in allerlei trainingen, cursussen over ondernemerschap, marketing, websites, SEO en ga zo maar door. Ik wilde alles leren, alles direct goed doen en niet de fouten maken die anderen al gemaakt hadden.
En wat gebeurde er dan? Juist, ik maakte precies die fouten…
Ieder zijn proces 😉
Ik deed precies wat me geleerd werd en werd daarmee min of meer een kopie van anderen. Met als gevolg dat alles wat ik deed voelde als een trucje. Ik steeds verder van mezelf af kwam te staan en totaal geen plezier meer had in wat ik deed. Bovendien wilde ik mijn klanten zo graag helpen dat ik daardoor ook wel eens de plank mis sloeg. Simpelweg omdat de klant andere verwachtingen had van mij, dan ik van de klant. De klant wilde soms gewoon een verhaal kwijt en ging dan opgelucht de deur uit; ik wilde transformatie en bleef gefrustreerd achter. Ook dat koste me meer energie dan het opleverde.
Tot ik op het punt kwam en me afvroeg: “Waarom wilde ik dan zo graag ondernemer worden?”
Wel eens gehoord van een AHA-erlebnis?
Nou dit was er zo één. Ineens viel het kwartje: ik wilde helemaal geen ondernemer worden. Ik heb die ambitie nooit gehad. Het enige wat ik wilde was transformatie brengen bij mensen.
Mensen die er even helemaal doorheen zaten, vastgelopen waren in hun leven of bedrijf en dachten dat het er nou eenmaal bij hoorde. Mensen die zulke nare dingen hadden meegemaakt dat ze dachten voor altijd beschadigd te blijven. Of bedrijven met een hele mooie filosofie, die maar niet alle neuzen dezelfde kant op kregen en daarom niet hun mooie werk de impact konden laten hebben die het verdiende.
Dáár wilde ik wat aan doen. Voor die mensen wilde ik het licht weer aanzetten. Ze laten voelen dat ze er mochten zijn en dat ze het vanaf nu anders konden gaan doen. Dat ze alle antwoorden al in zich hadden en met wat sturing zelf de regie weer terug konden krijgen over hun situatie. Hun leven. Hun bedrijf.
Dát is wat ik wilde.
Mensen laten geloven in zichzelf.
Dat alles mogelijk is.
Als je maar wilt en als je maar Durft.
Terugkomend op de presentatie bij het Esdal: dát is wat ik deze leerlingen mee wilde geven. Dat ze alles konden bereiken wat ze maar wilden.
Zo lang zij die 1e stap maar Durven te zetten.
Want: Ondernemen = Durven daarover was de hele klas het eens.
En weet je wat het mooie is? Zo kwam alles weer samen:
Persoonlijke ontwikkeling = ook Durven
Durven die 1e stap te zetten naar jouw transformatie. Durven los te laten wat je niet meer dient en durven springen in het onbekende.
Want als je doet wat je altijd deed, dan krijg je wat je altijd kreeg…